Του Κώστα Βαξεβάνη
Το πρώτο λάθος του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν η απαξίωση του ιστορικού γεγονότος της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη με τη φράση «τι τον νοιάζει τον 17χρονο αν το 1965…». Τον 17χρονο τον νοιάζει ή πρέπει να μάθουμε να τον νοιάζει πως ένας συμπατριώτης του δολοφονήθηκε επειδή υπεράσπιζε τη Δημοκρατία από το παρακράτος. Πως δηλαδή ο καναπές, η ευμάρεια, η ευωχία και τα κεκτημένα του δεν είναι αυτονόητα, ούτε δεδομένα.
Tο δεύτερο λάθος του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν η χρονική τοποθέτηση του ιστορικού γεγονότος της δολοφονίας, αφού το τοποθέτησε το 1965 αντί του ορθού 1963. Κανονικά ο Κυριάκος, όντας στο σπίτι του κρεμασμένου δεν θα έπρεπε να μιλάει για σχοινί, δηλαδή για το 1965, που αποτελεί χρονιά άλλων ιστορικών γεγονότων, της αποστασίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και ομάδας βουλευτών του Κέντρου προκειμένου να πέσει η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου.
Το τρίτο λάθος δεν είναι του Κυριάκου Μητσοτάκη με την έννοια ότι δεν εκστόμισε ο ίδιος την κοτσάνα, αλλά η Μαρία Σπυράκη, άνθρωπος της επικοινωνίας του προέδρου. Η κυρία Σπυράκη δήλωσε πως δεν μπορούν να κατηγορούν τον Κυριάκο για το λάθος 1965 αντί για 1963 γιατί αυτός ήταν αγέννητος, αφού το έτος γέννησής του είναι το 1968.
Η Ιστορία εν ολίγοις χωρίζεται στην περίοδο προ Κυριάκου και μετά Κυριάκο. Πριν τη μεγαλοσύνη και την αφεντιά του και μετά. Διανύουμε το έτος 50 μετά Κυριάκο και τέλος. Δεν υπάρχουν Κολοκοτρώνηδες, Εθνική Αντίσταση και πριν από όλα αυτά ναυμαχίες της Σαλαμίνας και μάχες του Μαραθώνα γιατί πολύ απλά ο Κυριάκος ήταν αγέννητος. Σκίστε τα βιβλία της ιστορίας, κάψτε τα απομνημονεύματα και ελάτε να καθιερώσουμε τη νέα Εγείρα (είμαι σίγουρος ότι τη λέξη και τη σημασία της αγνοούν και ο Μητσοτάκης και τα σπυριά απ’ τα οποία φυτρώνει η εξωτερική του εικόνα) η οποία θα μετρά από τη γέννηση του μεγίστου.
Ίσως αυτός είναι ο λόγος που ο Κυριάκος προσάπτει στον εαυτό του τον χαρακτηρισμό του έξι χρόνων πολιτικού κρατούμενου σαν να ήταν ο Ηρακλής που έπνιξε στην κούνια τα φίδια ή ο Μότσαρτ που έκανε στα πέντε του χρόνια την πρώτη του σύνθεση. Όλα ξεκινούν και μετράνε από τον ίδιο, το καλομαθημένο και καλοαναθρεμμένο εγώ του. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο Κυριάκος είναι σύστημα αναφοράς και ιστορικό γεγονός ο ίδιος.
Η πραγματικότητα φυσικά είναι πως ο πρόεδρος της ΝΔ είναι ιστορικά, πολιτικά και κοινωνικά αδόμητος. Οι συνεχείς του γκάφες που αγγίζουν τα ιερά και τα όσια της ιστορίας και των κοινωνικών συμβολαίων, προέρχονται απ’ αυτή του την αδυναμία. Πολιτικός με κληρονομική ανάθεση, μορφωμένος κατ’ αποκοπή μεταπτυχιακών (ακόμη δεν έχουμε καταλάβει αν σπούδασε οικονομολόγος ή κοινωνικές επιστήμες), κοινωνικός με βάθος αναρτήσεων στα social media, βρίσκεται σε μια διαρκή σύγχυση που εκφράζεται σε ακραίες περιπτώσεις με γκάφες.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αναλάβει στις πλάτες του ένα βάρος που δεν μπορεί να σηκώσει. Όχι μόνο αντιλαμβάνεται τον 17χρονο ως έναν ελαφρύ έφηβο που τριγυρνάει στη Μύκονο και βλέπει Game of Love, αλλά έχει πλήρη πεποίθηση πως αυτό πρέπει να είναι ένας 17χρονος. Ο οποίος αφού κολυμπήσει στην επιπολαιότητα τότε απλώς ο μπαμπάς και η μαμά θα πληρώσουν τα βιογραφικά του για να κάνει το βιογραφικό του. Κάτι 17χρονοι που διαμαρτύρονται ή ορθώνονται μπροστά σε χούντες και τανκς, γεννήθηκαν τη λάθος εποχή στο λάθος σπίτι και φυσικά με λάθος τραπεζικό λογαριασμό.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης καλείται να αντιμετωπίσει σύνθετα πολιτικά ζητήματα που απαιτούν γνώση, ωριμότητα, χειρισμούς, όταν γι αυτόν η ζωή είναι απλή και πληρωμένη. Αν δεν έχεις ψωμί τρως κάτι σε παντεσπάνι.
ΥΓ. Για τραγική ειρωνεία δύο μέρες μετά την αμνησία για το 1963, η ηγετική ομάδα του Κυριάκου, με πρώτο και καλύτερο τον Άδωνη, κάλεσαν σε προσκλητήριο μνήμης για το 1453 και την πτώση της Κωνσταντινούπολης. Να το πει κάποιος στον αγέννητο τότε Κυριάκο.
